Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Duo Reges: constructio interrete. Itaque his sapiens semper vacabit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Hoc non est positum in nostra actione. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.
Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
